Перевод: со всех языков на русский

с русского на все языки

nałożyć podatek

  • 1 nałożyć

    глаг.
    • ввести
    • вталкивать
    • навязывать
    • наложить
    • настлать
    • пихать
    • подталкивать
    • спихивать
    • спихнуть
    • сталкивать
    • столкнуть
    • толкать
    • толкнуть
    * * *
    nał|ożyć
    \nałożyćóż, \nałożyćozony сов. 1. наложить;

    \nałożyć opatrunek наложить повязку; \nałożyć podatek обложить налогом; \nałożyć grzywnę наложить штраф;

    2. возложить;
    \nałożyć na kogoś obowiązek возложить на кого-л. обязанность, вменить кому-л. в обязанность; 3. надеть;

    \nałożyć buty надеть ботинки;

    ● \nałożyć drogi сделать крюк
    +

    3. włożyć

    * * *
    nałóż, nałożony сов.
    1) наложи́ть

    nałożyć opatrunek — наложи́ть повя́зку

    nałożyć podatek — обложи́ть нало́гом

    nałożyć grzywnę — наложи́ть штраф

    2) возложи́ть

    nałożyć na kogoś obowiązek — возложи́ть на кого́-л. обя́занность, вмени́ть кому́-л. в обя́занность

    3) наде́ть

    nałożyć buty — наде́ть боти́нки

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > nałożyć

См. также в других словарях:

  • podatek — m III, D. podatektku, N. podatektkiem; lm M. podatektki «przymusowe, nieodpłatne, bezzwrotne świadczenia materialne pobierane przez państwo lub inny związek publiczny, zasadniczo w celu pokrycia jego wydatków» Podatek dochodowy, obrotowy,… …   Słownik języka polskiego

  • opodatkować — dk IV, opodatkowaćkuję, opodatkowaćkujesz, opodatkowaćkuj, opodatkowaćował, opodatkowaćowany opodatkowywać ndk VIIIa, opodatkowaćowuję, opodatkowaćowujesz, opodatkowaćowuj, opodatkowaćywał, opodatkowaćywany «nałożyć podatek, obciążyć podatkiem»… …   Słownik języka polskiego

  • łupnąć — dk Va, łupnąćnę, łupnąćniesz, łupnąćnij, łupnąćnął, łupnąćnęła, łupnąćnęli, łupnąćnięty, łupnąćnąwszy 1. forma dk czas. łupać (p.) 2. pot. «mocno uderzyć, walnąć; spaść z trzaskiem, hukiem; trzasnąć» Łupnął go kijem. Łupnął głową o ścianę. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • haracz — m II, D. u; lm M. e, D. ów a. y hist. «podatek nałożony na podbitą niemuzułmańską ludność imperium osmańskiego; także opłata nakładana przez jakiegokolwiek władcę na kraj podbity» Nałożyć na kraj haracz. Płacić, zapłacić haracz sułtanowi. Ściągać …   Słownik języka polskiego

  • kontrybucja — ż I, DCMs. kontrybucjacji; lm D. kontrybucjacji (kontrybucjacyj) 1. «danina pieniężna jednorazowa lub stała mająca charakter podatku, nakładana przez państwo zwycięskie na państwo pokonane lub przez okupanta na ludność okupowanego terytorium… …   Słownik języka polskiego

  • haracz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nieprawne wymuszanie pieniędzy; niesłuszna, wygórowana opłata żądana przez kogoś; okup : {{/stl 7}}{{stl 10}}Właściciele restauracji… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»